Autorzy

Psychoterapeuta ericksonowski, arteterapeuta, lekarz medycyny oraz specjalista poradnictwa psychospołecznego i rodzinnego. Należy do Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. W mediach społecznościowych propaguje wiedze na temat zaburzeń lękowych jako Dr Nerwica. Publikuje w Newsweek Psychologia.

Autor poradników Doktora Nerwicy „Jak żyć z lękiem” oraz ,,Bliskość i lęk. Jak budować lepsze relacje”. Od 2004 roku prowadzi gabinet medycyny psychosomatycznej i psychoterapii.

Zajmuje się kompleksowym leczeniem zaburzeń nerwicowych. Ma holistyczne podejście do człowieka i jego cierpienia, w którym umysł, emocje i ciało stanowią naturalną całość, będącą w relacji z otoczeniem.

Recenzje

“Nie wiem co jest gorsze w zaburzeniach lękowych- paraliżujący lęk często odbierający chęć do życia czy przeświadczenie, że tak już będzie zawsze i nic się nie zmieni? Poradnik Marcina Matycha rozbraja to przekonanie na wiele sposobów. “Lękowcom” daje nadzieję, że lepsze życie jest możliwe i że sięgając po wewnętrzną mądrość, są w stanie odzyskać radość i spokój. Ich bliskim oferuje lepsze zrozumienie tego, z czym zmagają się kochani przez nich ludzie, a także narzędzia, które pozwalają ich lepiej wspierać. Osobom, które nie wiedzą czym są zaburzenia lękowe, a niekiedy je wręcz bagatelizują – wgląd w to, jak głębokie i upośledzające jest to cierpienie.

To książka pełna praktycznej wiedzy i życzliwości, którą każdy- lękowiec i nie- powinien mieć na swojej półce. Jako osoba zmagająca się z zaburzeniami lękowymi mogę powiedzieć z całym przekonaniem, że dawno nie czułam się tak zrozumiana. Warto zagrać w “grę o lepsze życie”, którą proponuje autor, bo co mamy do stracenia, poza lękiem?” Agnieszka Jucewicz

Mirosław Tryczyk graduated in philosophy from the Faculty of Social Sciences of the University of Wrocław, where he obtained his doctorate in 2007. After graduation, he was a philosophy teacher at the Belgian Polonia Secondary School no. XIV in Wrocław; he also collaborated with the Higher School of Banking in Wrocław, the “Edukacja” Higher School of Management, and the University of Lower Silesia in Wrocław. In the years 2015–2017, he was a researcher at the Jewish Historical Institute in Warsaw. In 2019, the Polin Museum of the History of Polish Jews selected him for a nomination awarded to persons, organizations or institutions actively working to protect the memory of the history of Polish Jews.

He is the author of books on the history of Russia and the history of the Holocaust.

His book “Drzazga. Kłamstwa silniejsze niż śmierć” (A Splinter. Lies Stronger Than Death), describing the pogroms of Jews in 1941 and their consequences for contemporary Poland, was included in the “ten” books nominated for the Ryszard Kapuściński, for the best literary reportage (2021) and also reached the finals of the Angelus Central European Literary Award (2021) and of the finals of the 8th edition of the Teresa Torańska Newsweek Awards (2021)  the book was also awarded the title of The Best Polish Reportage of 2020 by the portal CzytamyReportaże.pl. His book “Miasta śmierci. Sąsiedzkie pogromy Żydów” (2015), was translated into English by prof. Frank Szmulowicz and appeared in print in the American scientific publishing house Rowman & Littlefield under the title “The Towns of Death. Pogroms Against Jews by Their Neighbors” (2021).

In 2020, he was a historical consultant for the film “Wesele (film 2021)” directed by Wojciech Smarzowski.

References

” The Towns of Death relies on witness reports from survivors, bystanders, and the murderers themselves as found in court testimonies to describe the pogroms of Jews in Eastern Poland in 1941–1942 perpetrated by their Polish neighbors. The author demonstrates the pivotal role of the Catholic clergy and individual priests, the intellectual classes, and political circles in perpetuating anti-Semitism, often leading to the murder of thousands of Polish Jews.”  Rowman&Littlefield.

” There are very few books which influence the rewriting of history, but this book should be one of them. It is the history of the fate of the Jewish communities in fifteen towns and villages in eastern Poland in the Bialystok region, in which the Jews were murdered beginning in summer 1941 not by the Nazis, but by their Polish neighbors. ” Dr. Efraim Zuroff, Lay of the land .

Interviews

“As a boy, Mirosław Tryczyk received a mysterious bag of coins from his dying grandfather. Listening to the conversations of adults, he picked out disturbing words about his beloved relative. Like splinters, these words cut him so deeply that he made many attempts to uncover the history of his family from Podlasie, in north-east Poland, eventually discovering his grandfather’s involvement in pogroms in the village of Wólka Dobryńska.

In 2015, Tryczyk published the widely discussed book Towns of Death: Pogroms of Jews by their Neighbours (Miasta śmierci. Sąsiedzkie pogromy Żydów). His latest non-fiction work, published this year, is Splinter: Lies Stronger Than Death (Drzazga. Kłamstwa silniejsze niż śmierć). It depicts the struggles of family remembrance and denial, of coming to terms today with the awareness of what happened in the past, and of restoring the memory of the pogroms of Jews by their neighbours that took place in Podlasie in 1941-42, interweaving Tryczyk’s own family history with those of others.”  Agnieszka Wądołowska, Notes form Poland

Prozaiczka, badaczka i wykładowczyni. Za debiutancką powieść pod tytułem „Niejedno” otrzymała Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza (2022) i Nagrodę Krakowa Miasta Literatury UNESCO (2021).

Publikowała także w Miesięczniku ZNAK.

Poza literaturą zajmuje się nauką (gerontologia, socjologia starości). Pracuje w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie prowadzi zajęcia dla studentów kierunków medycznych i pokrewnych.

Mieszka w Krakowie.

 

Recenzje

“W czasach, w których łatwo głosimy tezy o fatalnym stanie polskiej literatury fabularnej, Barbara Woźniak proponuje pełnowymiarową powieść o starości, chorobie, opiece, marności pracy akademickiej i znużeniu życiem. Splata ją sprawnie z wątkami przemyśleń i lektur głównego bohatera. Opowiadana precyzyjnie i z bliska codzienność składa się z dramatycznych i absurdalnie zabawnych zarazem godzin spędzanych z chorym na Alzheimera ojcem, kolejnych nieprzespanych nocy, monologów wewnętrznych prowadzonych w samochodzie i pociągu wreszcie coraz trudniejszych dialogów ze studentami podczas zajęć z etyki dla przyszłych lekarzy. Najbardziej intrygujący w tej powieści jest główny bohater, niewidoczna gdzie indziej w literaturze postać opiekuna. Zachwycił nas także różnorodny język powieści, czuły i empatyczny w narracji o ojcu , zaczepny w trudnych dialogach z córką, fachowy, ale nie pozbawiony ironii w opisie zajęć ze studentami. To powieść rodzinna, ale także pełna odniesień do filozofii, literatury i nauki. „Niejedno” jest debiutem, ale zarazem dziełem dojrzałej już pisarki.”  Zofia Król, Laudacja Kapituły Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza

“W uzasadnieniu werdyktu przeczytać można, że “w czasach, kiedy łatwo głosimy tezy o fatalnym stanie polskiej literatury fabularnej, Woźniak proponuje pełnowymiarową opowieść o starości, chorobie, opiece, marności pracy akademickiej i znużeniu życiem. Splata ją sprawnie z wątkami przemyśleń i lektur głównego bohatera”.

Jury podkreśliło, że “Niejedno” jest „debiutem, ale zarazem dziełem dojrzałej pisarki”. 

Pisarka opowiada historię Szymona Kowalskiego, akademickiego wykładowcy specjalizującego się w kwestiach etyki lekarskiej i zmuszonego przez rodzinną sytuację do przeprowadzki – w Tarnowie musi podjąć się opieki nad chorującym na alzheimera rodzicem, który „nie rozpozna się już nigdy” w lustrze. Woźniak prowadzi w swej powieści interesującą grę z odbiorcą, sporo tu odwołań do książek, po które bohater, pracujący nad zajęciami poświęconymi historii i „osiągnięciom” medycyny czasów III Rzeszy, sięga po powrocie do rodzinnego domu.”  Michał Nogaś, Gazeta Wyborcza,  Nagroda im. Gombrowicza za debiut. “To opowieść o starości, chorobie i znużeniu życiem”.

Barbara Woźniak napisała świetną książkę. Piękną, przejmującą, mocną. Ktoś może powiedzieć, że cokolwiek przeszarżowaną w swych historycznych analogiach; ale może wcale nie… Zresztą gdyby nawet ta powieść miała jedną wadę, choćby i tego kalibru, to zalet ma dziesiątki.  Dariusz Sośnicki, Czas Kultury,

“Debiutancka powieść Barbary Woźniak zachwyca dojrzałością. Dużo w niej intertekstualności, niebanalnego dialogu z dziełami kultury, dużo świadomego budowania napięcia między obowiązkiem a zaangażowaniem, dużo wreszcie różnych wersji samotności i niezrozumienia, dzięki którym próby odnajdywania sensu w słowie wydają się być i rozpaczliwe, i racjonalne zarazem.”  (…)  Inna propozycja odczytania to potraktowanie powieści jako historii słów, które muszą paść w odpowiednim momencie. Obudowanie doświadczeń bohaterów wieloma odniesieniami do lektur pokazuje, jak wielką bazą ratunkową może być literatura i jednocześnie jak trudno znaleźć odpowiednią opowieść wtedy, gdy jest ona potrzebna, by nieść ocalenie w realnie istniejącym świecie. Jednocześnie książka ta okazuje się historią niezakorzenienia i związków, za sprawą których zawsze prawdopodobne będzie przewartościowanie tego, co do tej pory wydawało się trwałe. Bardzo dobre! Bernadetta Darska 

“Nie ma tu rozpędzonych, sensacyjnych wątków, nie ma serii konfrontacji rodzinnych, odkrywania straszliwych tajemnic, wyjaśniania przeszłości. „Niejedno” Barbary Woźniak nie jest rodzinną sagą prowadzącą do szczęśliwego happy endu. Jednocześnie mało która powieść operuje takimi zwrotami akcji, taką ilością nieprzewidywalnych wydarzeń. (…)

Barbara Woźniak na wiele sposobów wyłamuje się z dyktatu obowiązujących mód: jej debiut to gruba, 400-stronnicowa, ambitna powieść próbująca w sposób złożony oraz oryginalny ująć tematykę starości. Brawa za odwagę, za ryzyko jakie podjęła, wchodząc w skórę tak odmiennego od niej bohatera. „Niejedno” to świetna książka.” Paulina Małochleb, Wybór krytyków.

 

Absolwent filozofii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie doktoryzował się w 2007. Nauczyciel licealny i akademicki.  W roku 2019 Muzeum Historii Żydów Polskich Polin wyróżniło go nominacją przyznawaną osobom, organizacjom lub instytucjom aktywnie działającym na rzecz ochrony pamięci o historii polskich Żydów.

Jest autorem książek poświęconych historii Rosji oraz historii zagłady Żydów.

W 2015 roku wydał książkę „Miasta śmierci. Sąsiedzkie pogromy Żydów”. Została ona przetłumaczona na język angielski i ukazała się drukiem w amerykańskim wydawnictwie Rowman & Littlefield, pod tytułem „The Towns of Death. Pogroms Against Jews by Their Neighbors”(2021).

Jego kolejna książka „Drzazga. Kłamstwa silniejsze niż śmierć” (2020), znalazła się w „dziesiątce” książek nominowanych do nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, za najlepszy reportaż literacki (2021), znalazła się też w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus (2021), oraz w finale VIII edycji Nagród Newsweeka im. Teresy Torańskiej (2021), wyróżniono ją również tytułem „Najlepszy polski reportaż 2020 r.”, przez portal CzytamyReportaże.pl. Najnowsza publikacja „Miasta pogromów. Nie tylko Jedwabne” ukazała się w czerwcu 2024 roku, nakładem Wydawnictwa RM.

Był konsultantem historycznym filmu Wesele (2021) w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego

Recenzje

“Inną perspektywę spojrzenia na relacje polsko-żydowskie podczas wojny można wyczytać z przerażającej książki Mirosława Tryczyka Drzazga. Kłamstwa silniejsze niż śmierć przypominającej okoliczności, w jakich w lipcu 1941 roku doszło do pogromów ludności żydowskiej, między innymi w Grajewie, Radziłowie i Wąsoszu. Autor nie stroni od szczegółowego przypomnienia tych tragicznych wydarzeń ukazanych w poetyce zbliżonej do opowiadań Tadeusza Borowskiego, takich jak Proszę państwa do gazu czy Ludzie, którzy szli. Intencją tego artykułu nie jest wskazanie konkretnych fragmentów wraz z sugestią dotyczącą tego, jak je wprowadzać na lekcje języka polskiego, ale namysł nad tym, jak ta, drobiazgowo zrekonstruowana, wstydliwie przemilczana, znacząco zniekształcana historia paradoksalnie otwiera możliwość jej edukacyjnego wykorzystania.”

“Mirosław Tryczyk w młodości dostał od swojego umierającego dziadka woreczek tajemniczych monet. Z rozmów dorosłych umiał wyłowić pojedyncze niedające spokoju słowa o ukochanym krewnym. Te drzazgi utkwiły w nim na tyle mocno, że wielokrotnie wracał do historii dziadka z Podlasia, próbując odkryć jego losy.

W 2015 roku wydał szeroko komentowaną książkę „Miasta śmierci. Sąsiedzkie pogromy Żydów”, a w styczniu tego roku ukazała się „Drzazga. Kłamstwa silniejsze niż śmierć”.

„Drzazga” to reportaż o zmaganiu się z rodzinną pamięcią i wyparciem. To też opis dzisiejszych prób poradzenia sobie z ciężarem świadomości i przywrócenia pamięci o pogromach na żydowskich sąsiadach, które miały miejsce na  Podlasiu w 1941 roku. Tryczyk łączy w niej historię osobistych poszukiwań dotyczących dziadka uwikłanego w zbrodnie na Żydach w Wólce Dobryńskiej z dzisiejszymi zmaganiami osób, które w swoich rodzinach odnajdują równie dramatyczne historie.” Agnieszka Wądołowska, Notes from Poland

“Wtajemniczenie w przeszłość zwykle jest jednorazowe. Babcia, przy okazji Wielkanocy, zbiera przy stole trzy pokolenia, syna, wnuka i prawnuka, i mówi im, że tutaj wyrżnięto Żydów, i że ulica spłynęła krwią, i wyrzucili dziecko przez okno. Inny przykład: dziadek podjeżdża z wnuczką pod pomnik w Radziłowie, odkręca szybkę w samochodzie i mówi: tutaj żeśmy Żydów spalili. Zakręca, jadą dalej” Emila Padoł Kultura Onet

 

Filozof, tłumacz, autor książek dla dzieci. Pracuje na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zajmuje się filozofią starożytną i etyką ekologiczną. W 2019 roku uzyskał habilitację na podstawie książki o Marku Aureliuszu, stoicyzmie i terapeutycznej funkcji filozofii. Przetłumaczył z greki „Rozmyślania” Marka Aureliusza (2011) i „Wykłady stoickie” Muzoniusza Rufusa (2021). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich z Brzezia (Wielka Brytania) i Fundacji Kościuszkowskiej (USA). Studiował reżyserię w PWSFTviT w Łodzi. Popularyzuje badania naukowe i filozofię.

Do pisania literatury dziecięcej zainspirowały go niekończące się rozmowy z córką Hanią. W 2020 roku opublikował książkę „Dzik Dzikus” (wydawnictwo Agora dla dzieci), która była nominowana w pierwszej edycji konkursu Literacka Podróż Hestii (2021), uzyskała jedną z głównych nagród w konkursie „Świat przyjazny dziecku” (Komitet Ochrony Praw Dziecka, 2022) oraz trafiła na listę IBBY i Alternatywną Listę Lektur.

W 2022 roku ukazała się kontynuacja, zatytułowana „Świnia Malwina”. Obie książki z ilustracjami Marty Kurczewskiej.

W 2025 roku nakładem wydawnictwa Agora ukazała się najnowsza książka ,,Najmądrzejszy. Biografia Sokratesa”.

Recenzje

„Zarówno w warstwie tekstowej, jak i ilustracyjnej, widoczne są szacunek i troska wobec świata zwierząt, ale i nadzieja na zmianę postaw, które reprezentują ludzie. […] Zaangażowanie w prawa zwierząt to jedno. Nie możemy jednak zapomnieć o uniwersalnych lekcjach, których niedorosłym czytelnikom dostarcza historia świni Malwiny. Inność czy obcość to kolejne elementy, które pojawiają się w tej fenomenalnej książce. […] Krzysztof Łapiński pokazuje zatem w sposób niezwykle prosty, obrazowy i dostosowany do wieku odbiorcy, że każdy, absolutnie każdy, ma prawo do godnego i „własnego” życia”. – Georgina Gryboś-Szczepanik, Literacka Kavka.

„Świnia Malwina to kolejna opowieść Krzysztofa Łapińskiego, która opisując perypetie zwierząt może nauczyć dzieci wiele o współczesnym świecie. Pewne tematy do rozmów z dziećmi są tu wskazane wprost – jak traktujemy zwierzęta? Czy nasza wygoda w jakikolwiek sposób może usprawiedliwiać ich cierpienie? Czemu zapominamy o tym, że świnie są piekielnie inteligentne? […] Kolejnym wątkiem, który jest w tej historii szalenie ważny to gotowość zwierząt do przyjęcia do swojego grona kogoś z innego świata, kogoś, kto potrzebuje pomocy. Nawet kosztem własnego komfortu. Trudno nie zauważyć analogii do tego, co w ostatnich tygodniach dzieje się w Polsce”. Emka Kowalska, obibooki.pl 

Ta przepiękna opowieść przypomina, że każda żywa istota – człowiek czy zwierzę – zasługuje na bezpieczne i wolne życie. To książka ucząca szacunku oraz empatii, ale także terapeutycznie oswajająca poczucie bycia innym. Jej łagodna forma sprawia, że będzie idealna zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników. O “Świni Malwinie” Maja Ostaszewska

Czy ratując jedną świnkę, można uratować cały świat? Trochę tak, a już na pewno można przywrócić wiarę w przyjaźń, solidarność i potęgę wzajemnej pomocy. Katarzyna Kasia

Czy nie pomówieniem godnym trolla jest znany wierszyk zaczynający się od nieprawdziwego stwierdzenia, że „dzik jest dziki, dzik jest zły”? Czytajcie znakomitego „Dzika Dzikusa”! Adam Wajrak

Wywiady

„W obu książkach, które można czytać niezależnie, głównym bohaterem jest sympatyczny dzik Dzikus, który, ku mojej radości, zyskał już fanów wśród młodych czytelników. Wspólnota, tworzona przez leśne zwierzęta, narażona jest na różne wyzwania, przychodzące z zewnątrz, z wielkiego świata. Las staje się więc mikrokosmosem, soczewką, w której skupiają się aktualne problemy, dotyczące nas wszystkich. Obie książki łączy więc również sposób, w jaki opowiadam historie. Zwierzęta to jeden plan opowieści, ale nie jedyny. Wyzwania, z jakimi muszą się zmierzyć bohaterowie, są bardzo aktualne również dla nas, ludzi. W Dziku Dzikusie pojawia się temat manipulacji, nękania, w Świni Malwinie – wykluczenia, uchodźctwa. W obu książkach antidotum na te problemy są empatia, okazywana pokrzywdzonym, i wspólne pomaganie. Przywracają one poczucie sprawczości”. „Vege Viva!”

„Piszę o zwierzętach jako o podmiotach – inteligentnych i wrażliwych. Taką perspektywę oferują współczesne badania naukowe na temat zdolności poznawczych zwierząt, które mówią nam, że my, ludzie, nie jesteśmy jedynymi inteligentnymi i wrażliwymi podmiotami na Ziemi. Taką perspektywę przynosi też współczesna antropologia kulturowa. […] Uważam, że katastrofa klimatyczna, w obliczu której stoimy, powinna wymusić na nas inne spojrzenie na przyrodę. Bardziej empatyczne, mniej eksploatacyjne”. „Spacerownik”

 

 

Jesteśmy pionierami improwizacji komediowej w Polsce i pierwszym warszawskim teatrem impro. Istniejemy z grubsza od 2006 roku. Nasze spektakle to historie pisane na bieżąco, rodzące się na oczach widzów z grupowej energii, chwilowego porozumienia i absurdalnego poczucia humoru. W każdy piątek występujemy na scenie Klubu Komediowego w Warszawie. W inne dni w innych miejscach.

Klancyk to Maciej Buchwald, Krzysztof Dziubak, Bartosz Młynarski, Paweł Najgebauer, Piotr Sikora, Błażej Staryszak, Grzegorz Uzdański i Krzysztof Wiśniewski.

Jesteśmy współtwórcami nowej warszawskiej sceny komediowej, w tym Klubu Komediowego, Szkoły Impro i Resortu Komedii. Klancyk ma na koncie występy na festiwalach literackich, muzycznych i teatralnych w kraju i zagranicą m.in. Apostrof — Międzynarodowy Festiwal Literatury (Warszawa), Big Book Festival (Warszawa), Festiwal im. Zygmunta Haupta (Gorlice), Miedzianka Fest (Miedzianka), Malta Festival (Poznań), Open’er Festival (Gdynia), Chicago Improv Festival, Del Close Marathon (Nowy Jork), Jazzahead Festival (Brema). Współpracowaliśmy m.in. z Biblioteką Narodową, Instytutem im. Adama Mickiewicza, Fundacją Instytut Reportażu oraz Radiem 357. Produkujemy komediowy podcast „Codzienne trudności”.

Uwielbiamy gości! Zagrali z nami i dostarczali inspiracji pisarze i pisarki (m.in. Magdalena Grzebałkowska, Ewa Winnicka, Katarzyna Surmiak-Domańska, Olga Gitkiewicz, Dorota Masłowska, Natalia Fiedorczuk, Ilona Wiśniewska, Karolina Sulej, Sylwia Chutnik, Mariusz Szczygieł, Szczepan Twardoch, Filip Springer, Dionisios Sturis, Kamil Bałuk, Ziemowit Szczerek), aktorzy (m.in. Janusz Gajos, Andrzej Seweryn, Andrzej Grabowski, Jan Peszek) i muzycy (m.in. Katarzyna Nosowska, Paula i Karol, Jerzy Rogiewicz, Paweł Szamburski, Marcin Masecki, Jan Młynarski, Pablopavo).

 

 

Recenzje i wywiady

Grają razem już od kilkunastu lat, ale wciąż nigdy nie wiedzą, co wydarzy się u nich na scenie. O Teatrze Improwizowanym Klancyk mówi się, że przywracają wiarę w siłę polskiego żartu – bez cienia polityki i publicystyki. Anna Legierska Culture.pl 

Wszystko, co piszę, zawsze piszę z nadzieją, że zagra to Klancyk. – Mariusz Szczygieł

Nie mają nawet kapelusza, a wyciągają rzeczy dużo lepsze niż króliki – potrafią zagrać wszystko: człowieka w każdym wieku, zwierzęta, warzywa korzeniowe, planetę Saturn czy też toster. – Agnieszka Drotkiewicz, Wysokie obcasy

Jakub Szczęsny jest pierwszym polskim architektem, którego projekt, Dom Kereta, znalazł się w kolekcji stałej Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Jego instalacje można znaleźć w przestrzeniach publicznych Polski, Izraela, w USA i w Kazachstanie. Interesuje go popularyzacja wiedzy o przestrzeni i architekturze, dlatego współtworzył i prowadził programy z tego zakresu dla kanałów Domo +, TVP1 i Polsat. W 2021 roku debiutował książką “Witaj w świecie bez architektów” wydaną przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. To przewodnik po architekturze, którą ukształtowały tradycja, geografia i realia historyczne.

W październiku ukazała się jego kolejna publikacja – „Azyle, nisze i enklawy, czyli katalog małych utopii”, wydana z nakładem Wydawnictwa MSN.

 

Recenzje

Jakub Szczęsny w fascynującej, miejscami osobistej książce przedstawia przykłady rozwiązań, które zostały podyktowane potrzebą, nie gustem. To książka dla wszystkich, niezależnie od wieku: można oglądać obrazki, czytać główny tekst, ale i dokształcić się dzięki obszernym przypisom. A poza wszystkim to inspirujący katalog budynków dla wszystkich tych, którym znudziły się wymuskane apartamenty lub ciasne M2. Nic dziwnego, przecież Szczęsny to autor najbardziej oryginalnego budynku w Polsce, Domu Kereta.

– Sylwia Chutnik

Mówić o muzyce to jak tańczyć o architekturze – powiedział Frank Zappa o zastępowaniu zmysłowego doświadczenia intelektualnym wywodem. Ale Kuba nas do tego tańca zaprasza i prowadzi przez skwar Algieru, wietnamskie ciasne kanały, pływające wioski, brazylijskie favele czy warszawski Muranów. Jak w teledyskowych kadrach – zamkniętych w genialne grafiki – przenosi nas w jednym zdaniu o tysiące lat i tysiące kilometrów. Snuje przy tym bardzo osobistą opowieść – nie tylko o tu i teraz, ale też o tym co było, co być mogło i co być może. 

– Marlena Happach

Wywiady

„Witaj w świecie bez architektów” Jakuba Szczęsnego to żywe i osobiste opowieści o budowlach i przestrzeniach, które obyły się (niemal) bez projektantów. Od europejskich wsi, przez algierską Kazbę, fawele i kibuce, po obozy dla uchodźców. W sumie 21 przypadków z całego świata.

– Jakub Głaz rozmawia z Jakubem Szczęsnym w Architektura i biznes

,,Napisałem książkę dlatego, że chciałem, żeby moi synowie lepiej rozumieli otaczający ich świat – ten zbudowany – i rozumieli go nie tylko poprzez filtr estetyczny. Bo on jest często irracjonalny: ograniczamy się do stwierdzenia, że coś nam się podoba albo nie, ale nie jesteśmy w stanie powiedzieć dlaczego. Żeby przestrzeń była zrozumiała, musimy również wziąć pod uwagę tło, czyli kontekst, w jego zależnościach i całym skomplikowaniu. Na kształt otaczającego nas świata wpływają m.in. takie obszary, jak prawo, kultura budowlana, ekonomia, a także psychologia – osobowość zamawiającego i jego osobiste doświadczenia.”

– Logika tła, rozmowa z Jakubem Szczęsnym

Lekarz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii, socjolog. Pracuje w jednym z warszawskich szpitali, wcześniej w stołecznym pogotowiu ratunkowym. Był koordynatorem grupy „Medycy na granicy” – inicjatywy osób z wykształceniem medycznym, które jesienią 2021 roku udzielały pomocy medycznej imigrantom i uchodźcom podczas kryzysu na pograniczu polsko-białoruskim.

W maju tego roku, nakładem wydawnictwa Dowody, ukazała się pierwsza książka autora o nazwie POGO. Krótko po jej publikacji zyskała ona ogromną popularność, co zaowocowało umieszczeniem jej na półkach jako “bestseller”. To właśnie ta książka została nominowana do dwóch prestiżowych nagród: Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za najlepszy reportaż literacki oraz lubelskiej nagrody – Kryształowej Karty Polskiego Reportażu.

Recenzje

POGO wali w twarz, zmusza do natychmiastowej i jednocześnie długotrwałej refleksji, wzrusza, zachwyca stylem, przeraża bezkompromisowym i szczerym opisem rzeczywistości zawodowej polskich ratowników medycznych. Nie można oderwać się od tego wstrząsającego  świata pomarańczowych, o którym praktycznie nigdy nie myślimy.

– Maciej Ulewicz

To książka „nie-“. Niereportaż, niedziennik, niepowieść. Zapiski? Brzmi niesprawiedliwie, jak coś skleconego na szybko. Tymczasem „Pogo” jest książką przemyślaną, błyskotliwą, świetnie skonstruowaną. Literaturą. (…) Sieczko stąpa po linie, upadek grozi skręceniem karku. Nie spada.

–  Emilia Dłużewska, ,Ksiązki. Magazyn do czytania”

Wywiady

„Pogo” to mój pierwszy reportaż, być może też ostatni. Poczułem, że mam do opowiedzenia historię, która nadaje się na książkę, i że mam pomysł oraz narzędzia, aby tę historię opowiedzieć. Nie miałem dotychczas żadnych doświadczeń reporterskich. Jestem lekarzem, który uwierzył, że ma prawo napisać książkę. Chciałem stworzyć małą opowieść o małym świecie. Tak powstało „Pogo”.

Jakub Sieczko, wywiad dla Gazety Wyborczej

 

– ,,O śmierci piszesz, że też bywa zwyczajna. Ludzie umierają na banalny udar.”

– ”Przez sześć lat pracy w pogotowiu nie znalazłem niczego metafizycznego. A już szczególnie w śmierci. Nie widziałem, żeby tam wydarzyło się coś innego niż to, że jakaś sprawnie lub mniej sprawnie funkcjonująca maszyna przestaje działać. Refleksja jest taka, że świat jest chaotyczny. Są śmierci przewidziane, na które ludzie są przygotowani: nowotwór, choroba przewlekła, starość. Ale są też śmierci zupełnie absurdalne. Pamiętam taki wypadek: młody człowiek jechał autem, zagapił się, spojrzał w drugą stronę. Zderzył się z ciężarówką, nie przeżył. Wystarczy chwila, gorszy moment. Ktoś nie przestrzegał przepisów. I tyle, koniec.” – mówi Jakub Sieczko w wywiadzie z Mateuszem Demskim

 

Boguś Janiszewski absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pisarz, nauczyciel, ekspert związany ze środowiskiem edukacji niepublicznej. Autor licznych, stworzonych wspólnie z ilustratorem Maksem Skorwiderem popularnonaukowych książek dla dzieci i młodzieży.

Zadebiutował w 2016 roku książką popularnonaukową dla dzieci “Ekonomia. To, o czym dorośli ci nie mówią” wydanej przez poznański Publicat. Pozycja została życzliwie przyjęta przez rynek, co zaowocowało kolejnymi tytułami i przekształceniem pomysłu w serię. W 2017 nakładem tego samego wydawnictwa ukazała się “Polityka”, w 2018 – “Mózg”, w 2019 – “Kosmos”, w 2020 – “Sztuczna Inteligencja.” Ponadto, w czerwcu 2020 ukazała się książeczka “Wirus i inne drobne ustrojstwa” przygotowana na fali aktualnej pandemii. Jesienią 2020 roku ukazał się kolejny tytuł serii pt. “Klimat”. W maju 2021 pojawiły się “Emocje”, a w listopadzie “Śmieci”.

W 2019 roku współpraca z wydawnictwem Albus zaowocowała “Murami” kolejnym tytułem popularnonaukowym dla dzieci. W 2020 roku Albus wydał “Rewolucje”. W 2021 roku autorzy wydali z Agorą “O, Chorobę” – picture book podejmujący temat chorób onkologicznych u dzieci. To książka cegiełka, przygotowana na zamówienie Fundacji ISKIERKA.

Publikacje doczekały się pierwszych wydań zagranicznych. Seria “To, o czym dorośli ci nie mówią” jest wydawana na Ukrainie i w Rosji. “Mury”, “Rewolucje”, “Polityka” poszukują czytelników w Szwecji a “Wirus” w Bułgarii i na Białorusi. Szwedzkie “Mury” i “Rewolucje” uzyskały bardzo dobrą ocenę, przyznaną przez oficjalne gremium recenzenckie, co zobowiązuje wszystkie publiczne biblioteki do zakupu tytułu. W roku 2022 “Mury” zostały wydane również na rynku niemieckim.

„Polityka” uzyskała nominację do Nagrody im. Ferdynanda Wspaniałego w konkursie na najlepszą polską książkę roku 2017 organizowanym przez Festiwal Literatury dla Dzieci. W konkursie “Lokomotywy” na dziecięca książkę roku 2020, “Rewolucje” i “Wirus” znalazły się w finale kategorii “Fakt”. Książki były wielokrotnie omawiane i recenzowane na łamach fachowych czasopism, podczas audycji radiowych i telewizyjnych (m.in. w programie “Xięgarnia” TVN) a także przez książkowych blogerów. W 2020 “Kosmos” doczekał się adaptacji teatralnej, przygotowanej przez katowickie “Ateneum”. W 2021 “O Choroba” została uhonorowana wyróżnieniem w kategorii graficznej w konkursie Książka Roku 2021 Polska Sekcji IBBY. Tenże tytuł doczekał się również pierwszej nagrody w konkursie edytorskim Dobre Strony organizowanym przez Wrocławskie Targi Dobrych Książek. W tym roku, nakładem wydawnictwa Agora, ukazała się jego najnowsza książka: ,,W czym Chrobry był dobry?”.

Recenzje

,,Mury”

,,Słowo mur z jednej strony jest nacechowane bardzo negatywnie. Kiedy o nim myślimy, często przed oczami pojawia się nam obraz zasiek z drutu kolczastego. Z drugiej strony funkcjonuje na przykład powiedzenie ,,stanąć za kimś murem”, co oznacza zupełne poświęcenie w imię pewnej relacji. Boguś Janiszewski napisał, a Max Skorwider narysował książkę u której podstawy był doskonały pomysł! ,,Mury” to jak się okazuje, temat tak szeroki i interesujący, że aż dziw, że nikt wcześniej nie zabrał się za jego opracowanie!”  bajkochlonka.pl

,,Sex. To, o czym dorośli Ci nie mówią.”

,,Zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy rodzice entuzjastycznie przyjmą tę książkę. Żeby uznać ją za wartościową, trzeba bowiem się zgadzać z jej treścią. Mam jednak wrażenie, że zarówno w tekście dzięki Bogusiowi Janiszewskiemu jak i w warstwie wizualną, za sprawą Maxa Skorwider, udało się zawrzeć logiczną argumentację, wskazującą na trafność przekazywanych ciekawostek.

,,I żeby było jasne, cała ,,kontrowersja” książki ,,Sex. To, o czym dorośli ci nie mówią” kryje się przede wszystkim w jej tytule oraz rzucającym się w oczy, różowym kolorze okładki. W środku znajdziecie przede wszystkim fakty z różnych dziedzin nauki, doprawione współczesnymi poglądami, które także mają swoje odzwierciedlenie w badaniach i różnego rodzaju publikacjach.” bajkochlonka.pl

,,Jak wspierać dziecko w szkole, która nie działa? Poradnik dla rodziców.”

,,Jestem pod ogromnym wrażeniem tego poradnika. Nie mam wątpliwości, że to książka, którą powinien przeczytać KAŻDY.
Wielokrotnie zastanawiałam się dlaczego system szkolny nie działa.
Dlaczego przez tyle lat, nie potrafimy wyjść z plątaniny antyrozwojowych pomysłów?
Wyjaśnienie znalazłam w w pierwszych dwóch rozdziałach tej książki.
Autorzy krok po kroku wprowadzają nas w najczarniejsze zakamarki funkcjonowania systemu szkolnego.
Stawiają wiele odważnych tez, zatrzymują, zapraszają do dyskusji.
Wchodzą bardzo głęboko w zawiłości systemu szkolnego i z wyjątkową lekkością owe zawiłości nam wyjaśniają.
Dzięki temu zaczynamy ROZUMIEĆ ten system i to w co nas wciąga.” dzieciecapsychologia.pl

Wywiady

“Ekonomia. To o czym dorośli ci nie mówią” ma przede wszystkim inspirować. Zależy mi nie tyle na efekcie poznawczym, co emocjonalnym. Chcę dziecko zaciekawić, zmotywować do dalszych poszukiwań w przyszłości. Jeśli po lekturze zostanie w czytelniku jakaś drobina ciekawości świata ekonomii uznam, że mój cel został osiągnięty. Głęboko wierzę, że z tej drobnej inspiracji zaszczepionej dziś, może w przyszłości wyrosnąć coś naprawdę poważnego i wartościowego.”  kultura.onet.pl

„Książki Mózg czy Emocje powstały, ponieważ odczuwałem pewne deficyty związane z edukacją szkolną. Mam takie obserwacje, że dzieci w szkole traktuje się jako istoty, które kierują się przede wszystkim racjonalnym myśleniem, a kwestie związane z przeżywaniem i rozumieniem emocji są zepchnięte na margines. A tak naprawdę jesteśmy emocjonalni i to emocje nami kierują” kulturaupodstaw.pl